Րաֆֆին մեր արձակի ամենասիրված հեղինակներից է։ Արդեն երկու դար նա կարողանում է իր ստեղծագործություններով ընթերցասիրության կայծեր նետել մարդկանց սրտերում և ոգեշնչել։

Րաֆֆու ստեղծագործությամբ հայկական ռոմանտիզմը հասել է բարձրակետին, բայց արդարության համար պետք է ասել, որ նրա ստեղծագործություններում ռոմանտիկականն ու ռեալիստականը հաճախ միահյուսվում են։ Րաֆֆին հայ գրականությունը մոտեցել է համաշխարհային չափանիշներին:

Րաֆֆին գեղարվեստական խոսքի նորարար է։ Նրա ստեղծագործություններում արարատյան բարբառը հղկվեց և վերածվեց գրական լեզվի։

Րաֆֆու ստեղծագործությունների դերի մասին Հովհաննես Թումանյանն ասել է.

«Անմահ հոգի, որ քո տաղանդի կախարդական ուժով դուրս կանչեցիր անցյալի մութից ու ապագայի անհայտությունից հրապուրիչ պատկերներ ու հերոսական դեմքեր և նրանցով վառեցիր, ոգևորեցիր վհատներին, որ տկարներին համարձակություն ներշնչեցիր... որ անհանգստություն տվիր հայ ժողովրդի հոգուն և ուղղեցիր նրան դեպի ազատագրության ճանապարհը...»: