Կնքահայրը

Թիֆլիսում կինտո էին անվանում մսավաճառներին գինեվաճառներին, ձկնորսներին և այլն։ «Պեպոն» արդեն գրված էր, մի քանի մանրամասներ էին միայն մնացել, երբ Սունդուկյանը փողոցում գտնում է իր Պեպոյի նմանակ կինտոյին և հրավիրում տուն, բարեկամանում հետը։  Նրան դարձնում է իր զավակներից մեկի կնքահայրը։ 

Սունդուկյանը խոստովանել է, որ Պեպոյին ինքը որոշ չափով իդեալականացրել է, իսկական կինտոյի ավելի շատ նման է Գիքոն։

Աքսոր

1853 թ․ էր։ 28-ամյա գեղեցիկ և խելացի Գաբրիելով հրապուրվում էին ազդեցիկ կանայք, իսկ դա շատերի խանդն ու նախանձն էր բորբոքում։ Շուտով ցարական մի պաշտոնյանի հետ վեճը առիթ է դառնում, որ նրան ձերբակալեն և աքսորեն Դերբենդ:

Թիֆլիս է վերադառնում 5 տարի հետո։

80-ամյա Սունդուկյանը մի անգամ Շիրվանզադեին ասում է․

-Գիտե՞ք, եթե այժմ մի սիրուն կին ինձ ժամադրության կանչի, վազելով կգնամ։ Կգնամ թեկուզ անձրև, ձյուն, փոթորիկ, կարկուտ, երկրաշարժ լինի։ Այս փուչ աշխարհում ինչն է ավելի անուշ, քան կինը։